Vidi prethodnu temu :: Vidi sljedeću temu |
Autor |
Poruka |
Vuk Administrator foruma
Član od: 23 Dec 2007 Komentari: 1528
|
Upisano: 05 Feb 2008 17:30 Naslov komentara: Stambena politika. |
|
|
Zamisao da radnik koji radi u nekoj firmi moze da zivi blizu radnog mjesta je nesto najprirodnije. Tako se doslo do pokretanja fondova za stanbenu izgradnju u firmama preko kojih se ostvarivala izgradnja stanova za radnike. U 70 tim godinama kad su firme bile dobrostojece odvajala su se velika sredstva za izgradnju novih stambenih objekata. U to vrijeme su izgradeni veliki stambeni kompleksi, ponegdje kompletni gradovi kao sto je slucaj sa Novim Beogradom ili Alipasinim poljem u Sarajevu.
Predavanjem kljuceva radniku firma je automatski predavala vlasnistvo stana radniku a o stanu se nastavljalo brinuti opstinsko stambeno preduzece. Kirije su bile male. Medutim pocetkom 80 tih zbog malog priliva sredstava za odrzavanje stanova njihov standard opada. Takode i zbog inflacije firme sve manje imaju sredstava za izgradnju novih stanova.
Kako se to moglo izbjeci je pitanje koje me cesto muci.
Mozda je trebalo stambenu politiku postaviti na neki drugi nacin.
Zanima me sta vi mislite o toj temi. _________________ "Hej, hej Jugosloveni, bračo rođena,
vratite se kući, samo jedna je Jugoslavija.."
www.vuksfrj.se |
|
Na vrh |
|
|
Vuk Administrator foruma
Član od: 23 Dec 2007 Komentari: 1528
|
Upisano: 23 Apr 2009 10:41 Naslov komentara: |
|
|
Evo ova tema je postala aktuelna u jednoj drugoj temi pa da nastavimo ovdje diskusiju o stanbenoj politici i zasto nije bila rijesavana 100% .
Naime SFRJ je 1945. iz rata izasla razrusena i unistena. Trebalo je izgradivati mnogo da bi svi dobili krov nad glavom. Desavalo se tako da su porodicama sa viskom stanbenog prostora useljavani ljudi bez krova nad glavom. Mnoge vile bogatasa su nacionalizovane i pored vlasnika u njima je dobilo krov nad glavom po dvije tri porodice ljudi kojima je sve unisteno u ratnim zbivanjima.
Takode sa dva petogodisnja plana do 1955. su izgradeni nmogi industrijski objekti koji su imali potrebu sa radnom snagom tako da su iz poljoprivrednih krajeva ljudi dilazili u velikom broju u gradove kako bi se zaposlili u fabrikama. To je iziskivalo velika ulaganja u izgradnju stanova. Kao sto sam vec rekao nicala su velika nova naselja u nasim gradovima. Porodice radnika su useljavane ali su mnogi morali da se snalaze i na druge nacine dok njihv stanbeni status ne bude rijesen. Neki su se odlucivali na izgradnju privatnih kuca a u tome su cesto dobijali pomoc kako od preduzeca u kojem su radili tako i od prijatelja i komsija koji su im dolazili i pomagali u izgradnji.
Tako izgradene kuce su bile vlasnistvo njihovih stanara. Nisu bili optereceni visokim kamatama na kredite kao sto je slucan na zapadu.
Medutim osamdesetih godina zbog inflacije sredstva koja su odvajana za stanbenu izgradnju su za neke manje firme bila premalena da bi mogli kupovati stanove svojim radnicima. Ali i tad se izgraduju stambeni sklopovi sredstvima solidarnosti gdje su radnici u manjim firmama imali mogucnost dobiti stanove. U Tuzli jr pocetkom 80 tih izgradeno na taj nacin citavo naselje sa desetak nebodera od po 16 spratova. Narod je to naselje nazvao "sevap siti" ali su ljudi dobili krov nad glavom u sasvim pristojnim uslovima cak boljim nego sto mnoge zgrade ovdje u Svedskoj imaju.
Naime ovdje me je veoma iznenadio nacin izgradnje i opremanja "radnickih" stanova. Vodovodne cijevi idu po zidovima kupatila, odvod iz kade ide na pod kupatila a potom u slivnik, pregradni zidovi su toliko tanki i losi da ih mozes rukom probiti a zvuk se prenosi bez problema tako da cujes hrkanje u susjednoj prostoriji nocu. Medutim zastita elektricne instalacije i preventiva u slucaju pozara su na krajnje losem nivou. Samo uticnica za stednjak ima uzemljenje. Sve ostale uticnice u stanu nisu uzemljene tako da kompijuter spajam obicnom zicom za radijator kako bi ga uzemljio. U hodnicima su stepenice cesto kruzne i samim tim uske sto onemogucava bezbjednu evakuaciju u slucaju pozara a pozarne stepenice ni ne postoje. U SFRJ je to bio krajem sedamdesetih uslov da neka zgrada dobije upotrebnu dozvolu.
Takode u SFRJ je na svakom spratu bio hidrant ili protivpozarni aparat. Ovdje je to misaona imenica . Mnogi Svedani nisu nikad ni drzali protupozarni aparat u rukama a kamo li da znaju da ga upotrebe.
Medutim i pored tako loseg standarda kirije su za iznajmljene stanove visoke (u prosjeku 800 eura za trosoban stan) a za kupljeni stan (kao kod nas stanovi koji su dobijani od preduzeca) osim sto kosta jedan trosoban stan od 50 000 do 150 000 eura jos se i mjesecno placa kirija za odrzavanje zgrade i okoline od 300 do 600 eura.
Kirije za stanove u vlasnistvu radnika su kod nas bile minimalne i mislim da je to glavni uzrok nemogucnosti odrzavanja vecine zgrada koje su postepeno propadale jer su sredstva za odrzavanje bila premalena da se obnovi kompletna fasada ili nesto slicno.
Toliko o stanovanju od mene. Ocekujem i vase misljenje koje ce nam pomoci da sagledamo pravilnije situaciju koju smo imali prije a koja je danas kako na podruciju SFRJ tako i u svijetu.
Pozdrav Vuk. _________________ "Hej, hej Jugosloveni, bračo rođena,
vratite se kući, samo jedna je Jugoslavija.."
www.vuksfrj.se |
|
Na vrh |
|
|
|